Friday, July 19, 2013

entry #balingbalik

Haihh, dah makan tahun sejak aku study kat KKAP tapi still the memories never fade away. Herm. Aku tatau la apa masalahnya tapi apa benda pun aku buat aku akan teringat setiap dari sekecil zarah sampai sebesaq gajah memori kat KKAP. Kat Perlis. Rumah sewa kecil kami, Taman Cempaka Putih, bangunan kotak kolej, gerai makan, macik kedai makan, udara sana, kampung, kawan, semuanya.

Ya Tuhan.

Rindu.

Sangat rindu.

Besaq sangat pengalaman aku dapat kat sana. Tempat yang aku rasa berat nak pi dan terpaling berat aku nak tinggalkan. Tempat yang bawak aku jumpa semua kawan-kawan aku tak kira yang bawak celaka atau yang bagi bahagia

Honestly. Suku dari subjek kehidupan aku belajaq kat situ. Belajaq dari kegelapan yang aku lalui kat situ. Gelap. Yes gelap. Tapi gelap yang taburkan aku dengan kerlipan bahagia. Naahhh ayat. I cant describe the feeling but i do love the place. Everything in that place. I miss it. So much.

Well, dari kenai mana kawan mana lawan, trick curang, skill reject lelaki, jadi awek maha setia, jadi gedik, belagak matang, acah gengster, kaki lepak, apa benda aku tak belajar kat situ. Everything i guess i have learn there.

Kongsi syiling beli semangkuk laksa, share duit nak tapaukan nasik untuk member takdak duit, redah malam buta walaupun baru sampai sana tak sampai sebulan semata seketul KFC, nampak semua ni cliche bodoh budak2 tapi semua ni memori untuk aku. 

Damn.

Aku rindu kawan-kawan waktu hidup kat Perlis sana.

Seranap-ranap hidup aku dulu, aku dah belajar yang lawan cakap mak bapak tu tak kemana hidup. Pilih jadi bodoh tu memang bodoh abadi. Lelaki yang tabur janji setia tu patut dipijak. Kawan busuk macam mana pun tetap kawan dan akan tolong kita atleast bagi satu senyuman. Dan apa  kita buat akan jadi balik kat kita sebab dunia ni berpusing.

K bye.


Saturday, July 6, 2013